Cambodian Cultural Village, of wel Bokrijk in Siem Reap

18 juni - De dag zeer rustig op gang trekken vandaag, we hebben het idee dat we hier al twee à drie weken zijn. Jassinca heeft een wat mindere nacht achter de kiezen en met lichte dwang kunnen we haar uiteindelijk aan de verleidende kracht van haar bed ontfutselen. Om 09:30 uur brengt Tukkie ons 2 à 3 kilometer verder naar een soort van Bokrijkachtig park dat je kennis laat maken met de diverse culturen in Cambodja. Entree 15 dollar per persoon, maar je mag binnen en buiten wanneer je wil.

Na betaling krijgen we een folder met het dagprogramma. Het park bestaat uit een 14 onderdelen waaronder 8 dorpen/gebouwcomplexen, een wassenbeeldenmuseum(pje) en enkele theaters. Om 11 uur kunnen we een huwelijksceremonie bijwonen in het "huis van de miljonair" ... hup hup om op tijd te zijn, blijkt het planneke van het park niet volgens Europese logica opgebouwd: je volgt de ingang en komt bij het nummer 14 uit, tegen de uitgang heb je dan nummer 1, yep,  het "huis van de miljonair". We zijn nog ruim op tijd om de bruid te zien overhandigen, alle genodigden waren toch te laat...

Na de ceremonie verder huisjes bezocht. Het park leek duidelijk in "winter"slaap, bijna geen volk, attracties niet in actie...beetje jammer want in hoogseizoen lijkt dit echt de moeite. Achter in het park staat een tempeltje op een rots, onderaan deze rots een spelonk waarboven geschreven "cave of judgement"...staat niet op het plan?

Even gluren...een vriendelijk spleetogende Cambodjaan veert recht en doet voor ons glimlachend een metalen deur open...dit lijkt een spookgrot... Vooral duisternis, enkele klassiekers van het foorspookkot en spooky muziek. Jassinca en Cindy slepen zich voort maar lopen voor mij...ik neem enkele foto's met de flits en merk dan heel andere dingen op dan voorheen: mensen die in stukken gereten worden door wolven, in twee gesneden worden, levend gekookt worden, ... plots vliegt mij een zwarte schicht voorbij die over de muur lijkt te lopen...een akelige lach gevolgd door twee westerse angsthaaskreten...een slepende metalen geluid volgt, alsof iemand met messen over de rots krast...opnieuw een zucht maar ik zie deze keer niemand...Jassinca lijkt gevild te worden...een onzichtbare hand had haar been vast...weer die lach en het metalen geluid. Jassinca verandert nu van tactiek: de gillende zoutpilaar...alsof het ding dan dekking zou zoeken wegens bomalarm...

Cindy en ik keren op onze stappen terug en begeleiden het éénpersoons-symphonisch orkest als een boeren Vlaamse polka door de duister gangen. Het ding schiet zowaar in een spookachtige scheurbuiklach, zijn nagels krassen van plezier over de rotsen, Jassinca haar volumeknop maakt overuren...

Plots daagt daar de redding....in het schemerdonker ontwaren we een deur....de uitgang? Jassinca slaat, onder het schallen van enkele oerkreten, een spurtje aan en vliegt naar de klink...die vast zit...deur op slot... De griezel die op amper een halve meter zit, grinnikt van de pret...even de messen slijpen op de rots en dan ...ATTACK...van Jassinca: een sonische brulboei met een kracht van 10 op de schaal van Sinca gaat af...de onderwereldfiguur flitst naar de deur en tovert die als de bliksem open. Jassinca ziet het daglicht en als Tante Sincadonia uit de beste Suske en Wiske-strip ontsnapt zij uit de grot. Achteromkijkend zien wij aan de deur een opgeluchte duivelse tronie, breed vaarwel zwaaiend en blij verlost te zijn van dit geheime Antwerpse wapen.

We stellen vast dat we toch wat tijd in de onderwereld hebben verbleven, en keren terug naar de parking waar Tukkie ons opwacht. Het heetst van de dag brengen we het liefst door aan het zwembad of in de airco. Tukske zal ons tegen 17:30 terug oppikken zodat we verder in het park kunnen wandelen en genieten van de shows.

17:45 uur, we staan terug in de cultural village. Om 18 uur moeten we in het Khmer-dorp zijn waar we de "drum of succes"-show gaan volgen. Het blijkt een knap optreden met diverse trommels en drums, gecombineerd met showgevechten Cambodjaanse stijl. Uit het publiek wordt een dikke Chinees geplukt, tot groot jolijt van diens familie. Die kerel wordt meegetroggeld naar een hut, uit zijn kleren gegooid en verkleed als een koning van één of andere wilde stam terug op het podium gedropt. Fun fun fun ...voor een Chinees of Cambodjaan misschien, want verder was de deelname van die man aan de show...nihil, nada, niks...

Na de show haasten we ons naar het grote openluchttheater. Hier gaan we de show bijwonen over de grootste Cambodjaanse vorst allertijden: The greatest king Jayavarman VII... yep, dat is de klusjesman die Angkor Wat in elkaar knutselde. De show belicht het volledige leven van deze superman en volgens de brochure werken hier zelfs meer dan 100 figuranten aan mee. Cindy en Jassinca vonden het eerder wat minder wat ze verstonden geen letter van de tekst...en ja, veel overdreven Oosterse dramatiek, maar ik vond het een heel knappe opvoering onder een bijna volle maan...er deed zelfs een echte houten olifant mee!

Na de show werden we terug opgewacht door Tukman en hebben we genoten van...pizza Hawaï...tjaah, als de buik vol zit van Cambodjaanse cultuur...